jest unikalnym systemem wodnym łączącym kilka zachodnio-mazurskich jezior z Zalewem Wiślanym. Polega on na pokonywaniu 100-metrowej, prawie naturalnej występującej w tym regionie, różnicy poziomów wody przy pomocy systemu śluz i pochylni. Te ostatnie są szynowymi urządzeniami wyciągowymi napędzanymi mechanicznie siłą przepływu wody.

Ten, światowej klasy zabytek, ciekawy przykład hydrotechniczny, zaprojektowany na początku XIX w., przez holenderskiego inżyniera Jakoba Georga Steenke pracującego na dworze Fryderyka I i II w celu gospodarczego połączenia wodnego Prus Wschodnich (niem. "Oberland") z Bałtykiem - prawie 20 lat czekał na rozpoczęcie budowy, (1825-1844). Różnica poziomów kanału na długości 9,6 km zmienia się o ponad 100 metrów, które statek pokonuje dzięki pięciu pochylniom, napędzanym wodą.